-ITN PERIO-
IZABELLA TOMERA-NIEKOWAL
Leczenie
​mikrochirurgia periodontologiczna
Diagnostyka
Plan leczenia tworzony jest w oparciu o badanie kliniczne i radiologiczne.
Badanie obejmuje min. poziom higieny, głębokość kieszonek, krwawienie, ruchomość zębów, recesje, furkacje, węzły urazowe, czynniki ryzyka choroby przyzębia.
Ocaniane są stan i jakość tkanek miękkich, nieprawidłowości śluzówkowo-dziąsłowe, "biło-różowa" estetyka.
Analizowana jest dokumentacja radiologiczna.
W złożonych przypadkach wskazane jest wykonanie badań dodatkowych (np. tomografii komputerowej) lub konsultacji specjalistycznych w innych dziedzinach stomatologii.
Zalecane jest wówczas leczenie wielospecjalistyczne. Obejmuje ono m.in. leczenie periodontologiczo-ortodontyczne, periodntologiczno-protetyczne itd.
Faza przyczynowa- higienizacyjna
Na tym etapie leczenia przeprowadzany jest instruktaż prawidłowej higieny jamy ustnej.
Pacjent świadomy problemu oraz zmotywowany do leczenia jest w stanie w aktywny sposób uczestnicznyć w leczeniu.
Usuwana jest płytka nad- i poddziąsłowa, eliminowane są miejsca sprzyjające kumulacji płytki jak np. nawisające wypełnienia, usuwane są zęby o wątpliwym i złym rokowaniu ( z wykonaniem tymczasowych uzupełnień protetycznych). Zęby o dobrej prognozie gdy wskazane, wymagają leczenia zachowawczego.
Zabiegi: skaling głęboki, skaling i rootplaning.
Po zakończeniu fazy przyczynowej określane są ew. miejsca z utrzymujacymi się głębokimi kieszeniami wymagającymi dalszego leczenia.
Faza korekcyjna/ chirurgiczne leczenie chorób przyzÄ™bia
Zabiegi resekcyjne- np.resekcja, hemisekcja, dystalna operacja klinowa.
Mają na celu przywrócenie korzystnego konturu kości i tkanek miękkich, eliminację kieszonek lub kraterów kostnych, oraz poprawę warunków anatomicznych dla utrzymania prawidłowej higieny.
Zabiegi reparacyjne- zabieg płatowy
Stosowane w przypadku zębów z utrzymujacymi się głębokimi kieszonkami przyzębnymi, niemożliwych do wyleczenia metodami niechirurgicznymi. Zapewniają precyzyjny śródzabiegowy dostęp powierzchni korzeni niedostępnych technikami niechirurgicznymi, ich oczyszczenie, wygładzenie nieregularności, redukują ilość miejsc sprzyjajach namnażniu bakterii chorobotwórczych. Prowadzą do spłycenia kieszonek przyzębnych.
Zabiegi regeneracyjne
Przeprowadzane są w celu odtworzenia tkanek przyzębia zniszczonych w przebiegu choroby. Wykonywane są z zastosowaniem membran, materiałów kostnych i kościozastępczych oraz białek pochodnych matrycy szkliwa. Prowadzą do spłycenia kieszeni przyzębnych poprzez odbudowę kości, więzadeł ozębnej i cementu korzeniowego.
Leczenie podtrzymujÄ…ce
Dla utrzymania pozytywnych długoterminowych efektów leczenia kluczowe są wizyty podtrzymującej fazy leczenia periodontologicznego. Wizyty odbywają się regularnie, najczęściej co 3 miesiące. Iterwał czasowy może ulec wydłużeniu lub skróceniu w zależności od oceny indywidualnych czynników ryzyka.
Spersonalizuj. Dodaj zdjęcia, linki i tekst, lub podłącz dane z kolekcji.
młode osoby częściej cierpią na zapalenie dziąseł niż przyzębia
"maÅ‚e-duże" problemy z dziÄ…sÅ‚ami dotyczÄ… również najmÅ‚odszych
regularne wizyty kontrolne pozwalają cieszyć się zdrowymi dziąsłami
Plastyczna chirurgia periodontologiczna została zdefiniowana jako "procedury chirurgiczne wykonywane w celu zapobiegania lub leczenia anatomicznych, rozwojowych lub będących wynikiem choroby nieprawidłowości dziąsła, błony śluzowej lub kości" (Proceedings of the World Workshop in Periodontics 1996).
Procedury leczniczne w tym zakresie wymagają uważnego planowania, niejednokrotnie we współpracy z stomatologiem zachowawczym, protetykiem czy też ortodontą. Bardzo ważne jest również precyzyjne określenie oczekiwań pacjentów.
Zabiegi wykonywane są zazwyczaj w powiększeniu z zastosowaniem instrumentarium mikrochirurgicznego.
Leczenie chirurgiczne recesji dziąsłowych
Zalecane jest w przypadkach recesji postÄ™pujÄ…cych w czasie, które stwarzajÄ… trudne warunki dla utrzymania prawidÅ‚owej higieny, w przypadku nadwrażliwoÅ›ci czy ryzyka powstania próchnicy odsÅ‚oniÄ™tych powierzchni korzeni. Leczenie może być również wskazane ze wzglÄ™dów estetycznych oraz przed planowanym leczeniem ortodontycznym lub protetycznym.
Wykonywane z zastosowaniem min. pÅ‚atów przesuniÄ™tych dokoronowo, bocznie, przy użyciu technik tunelowych oraz z wykorzystaniem przeszczepów podnabÅ‚onkowej tkanki Å‚Ä…cznej, zdeepitelializowanych przeszczepów peÅ‚nej gruboÅ›ci lub pochodnych biaÅ‚ek matrycy szkliwa.
Augmentacja tkanek miękkich bezzębnego wyrostka zębodołowego
Zabiegi wskazane w przypadkach zlokalizowanych ubytków bezzÄ™bnego wyrostka zÄ™bodoÅ‚owego. Wykonywane w celu odtworzenia konturu tkanek miÄ™kkich zmienionego po zabiegu usuniÄ™cia zÄ™ba, przed planowanym leczeniem protetycznym. Najczęściej zalecane sÄ… w strefie estetycznej.
Augmentacja tkanek miÄ™kkich przeprowadzana jest zarówno ze wskazaÅ„ estetycznych jak również funkcjonalnych. Zabiegi stwarzajÄ… odpowiednie warunki dla utrzymania prawidÅ‚owej higieny i fonetyki.
Wykonywane sÄ… przeszczepy peÅ‚nej gruboÅ›ci, przeszczepy podnabÅ‚onkowej tkanki Å‚Ä…cznej, jak również przeszczepy Å‚Ä…czone w poÅ‚Ä…czeniu z pÅ‚atami peÅ‚nej-, częściowej gruboÅ›ci, technikami tunelowymi.
Leczenie chirurgiczne tkanek miÄ™kkich wokóÅ‚ implantów
Zabiegi wykonywane sÄ… przed planowanym pogrążeniem implantu, bezpoÅ›rednio po jego wprowadzeniu, podczas jego odsÅ‚aniania lub w późniejszym czasie w trakcie jego użytkowania. MajÄ… na celu m.in. odtworzenie strefy dziÄ…sÅ‚a zrogowaciaÅ‚ego, poprawÄ™ konturu tkanek miÄ™kkich, rekonstrukcjÄ™ brodawek, korektÄ™ nieprawidÅ‚owych przyczepów wÄ™dzideÅ‚ek, przyczepów mięśniowych oraz leczenie recesji dziÄ…sÅ‚a wokóÅ‚ implantów.
W tych technikach również znajdujÄ… zastosowanie przeszczepy peÅ‚nej gruboÅ›ci, przeszczpy podnabÅ‚onkowej tkanki Å‚Ä…cznej, przeszczepy Å‚Ä…czone, matryce kolagenowe.
Implanty zębowe
To wszczepy śródkostne umożliwiające odbudowę utraconych zębów bez konieczności szlifowania zębów sąsiednich.
Odbudowy na implantach stanowią doskonałą alternatywę dla konwencjonalnych rozwiązań protetycznych, zapewniając komfort, jakość i estetykę.
​
​
Techniki poekstrakcyjnego zachowania zębodołu
Mają na celu zminimalizowanie stopnia zaniku wyrostka zębodołowego po usunięciu zęba. Polegają na przeprowadzeniu atraumatycznej ekstrakcji zęba z jednoczasowym wypełnieniem zębodołu biomateriałem oraz zamknięciu zębodołu błoną kolagenową lub przeszczepem łącznotkankowo-nabłonkowym. Zabiegi te zapobiegają poekstrakcyjnym zaburzeniom w ukształtowaniu wyrostka oraz tkanek miękkich. Stwarzają tym samym korzystne warunki dla następowej odbudowy protetcznej.
Korekta nieprawidłowych przyczepów wędzidełek
Wędzidełko to fałd błony śluzowej łączący wewnętrzną powierzchnię wargi z wyrostkiem zębodołowym. W praktyce stomatologicznej występują wady rozwojowe wędzidełek warg polegające min. na ich przeroście lub nieprawidłowym przyczepie. W takiej sytuacji mogą stwarzać niekorzystne warunki periodontologiczne, utrudniać leczenie ortodontyczne oraz protetyczne, jak również mogą sprzyjać problemom logopedycznym.
Wskazane są wówczas zabiegi chirurgicznej korekty wędzidełka polegające na frenulotomii, frenulektomii lub frenuloplastyce.
Chirurgiczne wydłużanie koron klinicznych z przyczyn estetycznych
Korkta uśmiechu dziąsłowego ( gummy smile ) wykonywana jest w sytuacji gdy pacjent podczas uśmiechu eksponuje duży fragment dziąsła, najczęściej na skutek tzw. opóźnionego biernego wyrzynania zębów. Może dotyczyć nieregulrności przebiegu girlany dziąsłowej zębów własnych, zaopatrzonych protetycznie lub przed planowanym leczeniem protetycznym.
W postępowaniu zabiegowym często wykonuje się gingiwektomię lub dowierzchołkowe przesunięcie płata w połączeniu z osteoplastyką.
Chirurgiczne wydłużanie koron klinicznych zębów ze wskazań funkcjonalnych
Zbieg wskazany jest w przypadku gdy dochodzi do znacznego zniszczenia tkanek zęba procesem próchnicowym lub w następstwie złamania korony zęba, uniemożliwiającego jego prawidłową odbudowę. Polega na odsłonięciu zdrowych tkanek zęba z zastosowaniem odpowiednich technik gingiwoosteoplastyki.